9 Kasım 2010 Salı

ADAM OLMAK

http://www.youtube.com/watch?v=lB4RVIfleKQ
Çevrende herkes şaşırsa,
Bunu da senden bilse,
Sen aklı başında kalabilirsen eğer,
Herkes senden kuşku duyarken hem kuşkuya yer bırakır,
Hem kendine güvenirsen eğer,
Bekleyebilirsen usanmadan,
Yalanla karşılık vermezsen yalana,
Kendini evliya sanmadan
Kin tutmayabilirsen kin tutana,
Düşlere kapılmadan düş kurabilir,
Yolunu saptırmadan düşünebilirsen eğer,
Ne kazandım diye sevinir, ne yıkıldım diye yerinir,
İkisine de vermeyebilirsen değer,
Söylediğin gerçeği eğip büken düzenbaz,
Kandırabilir diye safları, dert edinmezsen,
Ömür verdiğin işler bozulsa da yılmaz,
Koyulabilirsen işe yeniden,
Döküp ortaya varını yoğunu,
Bir yazı turada yitirsen bile
Yitirdiklerini dolamaksızın dile
Baştan tutabilirsen yolunu
Yüreğine, sinirine dayan diyecek
Direncinden başka bir şeyin kalmasa da,
Herkesin bırakıp gittiği noktada,
Sen dayanabilirsen tek
Herkesle düşüp kalkar erdemli kalabilirsen,
Unutmayabilirsen halkı, krallarla gezerken
Dost da düşman da incitmezse seni
Ne küçümser ne büyültürsen çevreni
Her saatin her dakikasına
Emeğini katarsan hakçasına
Her şeyi ile dünya önüne serilir
Üstelik oğlum, adam oldun demektir...

Rudyard Kipling'in bu şiirini Bülent Ecevit yıllar önce çevirmiş.Ben de bir vesile ile bu şiiri dinlemiş,okumuştum.İnsan, hayatı boyunca zor dönemlerden geçtiği oluyor.Zor dönem olmasa da karar vermesi gereken anlar oluyor.Bu zamanlarda düşünüp düşünüp bazı yerlere takılı kalabiliyor.Aşamadığımız duvarlar,engeller,kaderin ördüğü işler,ne dersek diyelim hep başımızda düşünceler...Bazen ağır bazen hafif bazen de görmezden geldiğimiz şeyler...
Bu şiiri bugün aklıma getirip okumam güzel oldu.Aynen bu şiirde hissettiğim duygu gibi her şey ve herkes tam karşımda duruyor.İstediğim işler hayatımın en güzel yıllarını hayallerle belki de ümitle,umutla süslediğim işler yarım kalıyor,yıkılıyor,sekteye uğruyor.İşte bu anda şunu düşünüyorum.Yılacak mıyım?Açtığım sayfaları kapatacak mıyım?Yoksa başka bir çok planı gerçekleştirmek için biraz daha büyük cesaretle dünden daha fazla azim ve kararlılıkla aynı işe baştan başlıyormuş gibi heyacan ile devam edecek miyim?
İnsanların yıkıldığım dediği anlarda aldıkları doğru kararların onlar için faydalı olduğunu düşünürüm.Aslında o kararlar anlık değildir, öncesi ve sonrası vardır.Düşünülmüştür, beynin bir kenarında bir anda, alınması ucuz bir çözüm yolu olduğunu göstermez.İşte böyle bakınca kendime cevabı veriyorum.Yeniden yeni başlıyormuş gibi geçmişi hatırlamadan etrafımdakilerin, en öncesinde zihnimin bir kenarında kalan o ters düşüncenin bile tesirine bakmadan aldığım kararın arkasında durmalıyım.
Adam olmak herhalde bu.Neye göre daha doğru bir karar önermeleri aslında insanın kendisine bağlı değil mi?Büyük bir azimle işe koyulduğu potansiyelin gerçekleşmesi için yeniden emek sarf etmesi,onu var etmesi değil mi?
Ben kendimi tanıyorum.Hayatımın bazı virajları hep böyle kritik ve belki de cesur alınan kararların sayesinde başarıyla atlanmıştır.Yine o dönemeçlerden birindeyim.Düşündüğüm söyleyemediğim birçok şeyi hesap etmediklerini düşünüyorum.Onların suçu değil...
Ağaçlar bile yapraklarını döküyor.Benim haklı sebeplerim var ama söyleyemem...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder