Uçsuz bucaksız vadilerin uzun yaşlı ağaçlarının dalları, yollara doğru eğilivermişti.Bu kasvet yeşili kapatıyordu.Acı sözcükler, düşüncelerin ürünü oluyor kafada başlayıp biten anıların demir ağlarıyla gündüzler geceler son buluyordu.Yağmurlar uzun süre derin vadilere uğramıyordu.İşte öyle gecelerde bir dert yorganı gibi kar vadiyi gönlü örterce örtüyordu.
Şimdi diye düşünüyor adam şimdi şuracıkta olsa da söylesem dedikleri, geçmişte söyleyemediklerini kara yazıyordu.Kara, kapkara bir yazı yazıyordu.
Belli belirsiz apartman boşlukları vadiyi dolduruyor anılar yine hatıra geliyordu.İçli içli sigara dumanları ocağın çatır çıtır yanan odunları arasında duvarlara çarpıyordu.
Yine bulut çökmüştü.Hiç kalkmayan her an hatırda olan ipsiz bir kuyuya düşmüş gibi...En son nerede bittiği düşünülen o rüyanın hangi an başlayacağını bilemeden uzakta çok uzakta beklemek...Soruların sorulması bile manasız duruyordu uzun gecelerde.Anlatılmayanları dinliyordu adam kendi kendine...
İşte dünkü gibi görünen hemen kapı eşiğinde sıcak bir tas suyun karları çözüvermesi gibi, gönlünü kendine çözen bir anılar yumağı.Kimselerin olması ya da olmamasının bir şey değiştirmeyeceği hep yanlışın, belki de gerçekliğin bıraktığı acı izi yaşıyordu.
Doğanın bile arada bir yaşama hissini çalıştırdığı bu yerlerde adam sadece ve sadece kendi içtiği sigaralarıyla artık yavaşça da başlayan öksürükleriyle meşgul ediyordu kendini.
Aslında duvardan öte tarafına bakıverse o eski günlerin hatta çocukluğunun bile bıraktığı sevinçleri tekrar yaşayacak bunun sevinciyle koşacak hatta hiç durmadan anılarını koşturacaktı.Bir yerde duruyordu her şey rüzgar bile susuyordu sigara tüttürmez ocaklıktaki ateş yakmaz oluyordu.İşte o anı düşündükçe derin bir kayboluşu yaşayıp yaşayıp gözleri doluyor sonra yeniden sigara içiyordu."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder